EVERYTHING ABOUT COMPUTERS

NIC  مخفف عبارت Network Interface Card  به معنای کارت واسط شبکه است.این سخت افزار به صورت کارتی در سیار های توسعه ی مادربورد کامپیوتر قرار میگیرد.

کارت شبکه میتواند یک دستگاه را با دستگاه های دیگر در یک شبکه قرار دهد.به وجود کارت شبکه دستگاه میتواند به یک شبکه مرکزی وصل شود و یا فقط به طور مستقیم به دستگاه دیگری متصل گردد.به زبان ساده باید گفت که برای اتصال کامپیوت

گرفته تا لپ تاپ و حتی پرینتر و. به هم دیگه و به شبکه بزرگ تری به نام اینترنت نیازمند کارت شبکه به عنوان واسط این عمل هستند و در واقع بدون وجود کارت شبکه دسترسی به اینترنت و شبکه محلی نا ممکن است.

وظیفه کارت شبکه اینه که سیگنال الکتریکی که از کابل شبکه می رسه رو دریافت و به دیتای قابل فهم برای کامپیوتر تبدیل کنه . یا اگه کارت شبکه وایرلس باشه ، سیگنال الکترومغناطیسی رو دریافت و به زبان قابل فهم لپ تاپ تبدیل کنه البته برعکسش هم هست . مثلا اطلاعات موجود در کامپیوتر رو به سیگنال الکتریکی تبدیل کنه تا توی شبکه مورد استفاده قرار بگیره .

کارت شبکه بر اساس سرعت انتقال دیتا دسته بندی میشن . در حال حاضر اکثر کارت های شبکه  موجود در بازار 10 مگابیت در ثانیه و 100 مگابیت در ثانیه رو ساپورت میکنن . کارت شبکه 1000 مگابیت در ثانیه و بالاتر هم موجوده که بهشون میگن کارت شبکه گیگابیتی . روی کارت شبکه می نویسن 10/100/1000 یعنی از سرعت 10 مگابیت تا 1000 مگابیت ساپورت می کنه .

این متن دومین مطلب آزمایشی من است که به زودی آن را حذف خواهم کرد.

زکات علم، نشر آن است. هر وبلاگ می تواند پایگاهی برای نشر علم و دانش باشد. بهره برداری علمی از وبلاگ ها نقش بسزایی در تولید محتوای مفید فارسی در اینترنت خواهد داشت. انتشار جزوات و متون درسی، یافته های تحقیقی و مقالات علمی از جمله کاربردهای علمی قابل تصور برای ,بلاگ ها است.

همچنین وبلاگ نویسی یکی از موثرترین شیوه های نوین اطلاع رسانی است و در جهان کم نیستند وبلاگ هایی که با رسانه های رسمی خبری رقابت می کنند. در بعد کسب و کار نیز، روز به روز بر تعداد شرکت هایی که اطلاع رسانی محصولات، خدمات و رویدادهای خود را از طریق بلاگ انجام می دهند افزوده می شود.

این متن اولین مطلب آزمایشی من است که به زودی آن را حذف خواهم کرد.

مرد خردمند هنر پیشه را، عمر دو بایست در این روزگار، تا به یکی تجربه اندوختن، با دگری تجربه بردن به کار!

اگر همه ما تجربیات مفید خود را در اختیار دیگران قرار دهیم همه خواهند توانست با انتخاب ها و تصمیم های درست تر، استفاده بهتری از وقت و عمر خود داشته باشند.

همچنین گاهی هدف از نوشتن ترویج نظرات و دیدگاه های شخصی نویسنده یا ابراز احساسات و عواطف اوست. برخی هم انتشار نظرات خود را فرصتی برای نقد و ارزیابی آن می دانند. البته بدیهی است کسانی که دیدگاه های خود را در قالب هنر بیان می کنند، تاثیر بیشتری بر محیط پیرامون خود می گذارند.

سویچ (switch) چیست؟

سویچ‎ها بخش مهمی‎ از شبکه‎های محلی اترنت مدرن هستند. در حالی که شبکه‎های محلی کوچک (دفاتر کوچک یا خانگی) از یک سویچ استفاده می‎کنند. شبکه‎های محلی بزرگ از چند سویچ مدیریت شده تشکیل می‎شوند. سویچ‎های مدیریت شده برای دستکاری و تغییر نحوه کارکرد یک سویچ راهکارهایی از قبیل رابط‎های خط فرمان را فراهم می‎کنند. سویچ‎هایی که در لایه دیتا لینک کار می‎کنند به دستگاه‎هایی که به پورت‎های آن متصل شده‎اند اجازه می‎دهد تا با ایجاد دامنه‎های برخورد جداگانه برای هر پورت بدون هیچ‎گونه تداخلی ارتباط برقرار کنند. برای مثال، چهار کامپیوتر را در نظر بگیرید (C1, C2, C3 و C4) که با استفاده از یک سویچ 4 پورت به شبکه متصل شده‎اند. C1 و C2 می‎توانند با یک دیگر ارتباط برقرار کنند، در حالی که C3 و C4 نیز بدون هیچ‎گونه تداخلی در ارتباط با یک دیگر هستند. همچنین سویچ‎ها می‎توانند به طور همزمان در چند لایه (مثل data link, network یا transport) کار کنند. به این نوع از سویچ‎ها، سویچ‎های چند لایه یا multilayer switch گفته می‎شود.

هاب (hub) چیست؟

هاب نیز دستگاهی است که از آن برای اتصال سایر دستگاه‎های موجود در شبکه به یک دیگر استفاده می‎شود. این یک دستگاه ساده است که بدون هیچ‎گونه مدیریتی ترافیک ورودی را منتشر می‎کند. این دستگاه هیچ اطلاعاتی را از ترافیکی که از طریق آن جریان دارد جمع آوری نمی‎کند، به همین دلیل چیزی در مورد منبع یا مقصد این ترافیک نمی‎داند. در یک هاب، ترافیک وارد شده به یک پورت از تمام پورت‎های دیگر خارج می‎شود. از آنجا که هاب‎ها این ترافیک را به تمام دستگاه‎های متصل شده به پورت‎هایش بازمی‎گرداند، ممکن است ترافیک غیرضروری به دستگاه‎های موجود در شبکه ارسال شود. دستگاه‎ها خودشان باید به وسیله بررسی اطلاعات آدرس موجود در هر بسته تشخیص دهند که آیا یک بسته برای آنها ارسال شده است یا خیر. این فرآیند تکراری می‎تواند در یک شبکه بزرگ با حجم زیادی از جریان ترافیک مشکل ساز شود. از هاب می‎توان در شبکه‎های کوچک که این فرآیند تکرار قابل کنترل است استفاده کرد.

چه تفاوتی بین سویچ و هاب وجود دارد؟

با وجودی که از هر دو دستگاه سویچ و هاب می‎توان برای اتصال قطعات شبکه به یک دیگر استفاده کرد، اما تفاوت‎های عمده‎ای بین این دو وجود دارد. یک هاب دستگاه ساده‎ای است که تمام ترافیک ورودی به خود را به تمام پورت‎هایش ارسال می‎کند. این می‎تواند باعث جریان مقدار زیادی ترافیک غیرضروری به شبکه و در نتیجه باعث تصادم شود. از طرف دیگر سویچ‎ها اطلاعاتی در مورد دستگاه‎های متصل به خود جمع آوری کرده و ترافیک ورودی را تنها از طریق پورت(های) مرتبط هدایت می‎کند. این قابلیت همچنین این امکان را نیز فراهم می‎کند تا تبادلات انجام گرفته از طریق این سویچ را مدیریت کرد. در نتیجه، هاب‎ها برای شبکه‎های کوچک مناسب هستند و سویچ‎ها برای شبکه‎های بزرگ با حجم زیادی از ترافیک تبادل شده کاربرد دارند.

ماوس های نوری و نحوه کار آنها

به نظر میرسد که ماوس های توپی قدیمی در معرض انقراضند. وسیله جدیدی که امروزه به آنها ترجیح داده میشود ماوس نوری (یا موس لیزری) است.

این دستگاه که توسط Agilent Technologies ساخته و در اواخر 1999 به دنیا معرفی شد، مجهز به دوربین کوچکی است که 1500 عکس در هر ثانیه می گیرد. این نوع ماوس تقریبا بر روی هر سطحی کار میکند و یک دیود کوچک ساطع کننده نور (LED) دارد که  نور را از آن سطح  به  یک سنسور CMOS یا Complimentary Metal-Oxide Semiconductor منعکس می کند.

سنسور DMOS هر تصویر را به داخل یک پروسسور سیگنال دیجیتال (DSP) میفرستد تا تحلیل شود. DSP که تا حدود 18 MIPS (یا 18 میلیون دستور در ثانیه) را انجام میدهد، میتواند الگوهای موجود در تصاویر را تشخیص داده و بفهمد این الگوها چه تفاوتی با تصویر قبلی دارد. DSP با توجه به تغییراتی که در الگوهای موجود در مجموعه ای از تصاویر شناسایی کرده است، مقدار حرکت را محاسبه کرده و مختصات را به کامپیوتر ارسال میکند. سپس کامپیوتر با توجه به مختصات دریافتی از ماوس، Cursor را بر روی صفحه نمایش حرکت میدهد. این عمل صدها بار در ثانیه رخ میدهد و باعث میشود که حرکت Cursor بسیار نرم و پیوسته به نظر برسد.

ماوس‌های نوری، لیزری یا آپتیکال ماوس (Optical Mouse) نوع جدید ماوس‌هاست که اغلب کاربران از آن‌ها استفاده می‌کنند. همان ماوس‌هایی که پایینشان یک حفره وجود دارد و اغلب با نور مرئی قرمز رنگ قابل تشخیص هستند. این ماوس‌ها در دو نوع لیزری و نوری در دسترس هستند که تفاوت اصلیشان در نوری است که تابیده می‌شود. لیزری‌ها عمر کمتر ولی دقت بیشتر و نوری‌ها عمر بیشتر و دقت کمتری دارند.

این ماوس‌ها نسبت به نوع دیگر کمی گران تر هستند ولی دقت خیلی زیاد، وزن کم، عمر طولانی، شانس کمتر خراب شدن و در مجموع بسیار با صرفه تر و راحت تر هستند.

مخفف کلمات sata در کابل ساتا چیست؟

Serial Advanced Technology Attachment

SATA چیست؟
SATA یا Serial ATA یک استاندارد (IDE (Integrated Drive Electronics است که اساسا توسط کابل ها و کانکتورها به دستگاه های ذخیره سازی و از سوی دیگر به مادربرد متصل می شوند و امکان انتقال اطلاعات و دیتاها را فراهم می کنند. منظور ما در اینجا از دستگاه های ذخیره سازی، هارد دیسک ها،SSD ها و CD drives و DVD Drives ها است. این دستگاه های ذخیره سازی توسط کابل ساتا به مادربرد متصل می شوند و انتقال اطلاعات و ذخیره سازی را انجام می دهند.
اگر به یاد داشته باشید در گذشته از کابلهای (PATA (Parallel ATA استفاده میشد که تقریبا از سال 2000 کابل های SATA جایگزین این کابل ها شده اند.

SATA بطور پایه ای و کلی، درون کامپیوتر و روی مادربرد قرار دارد پس به این ترتیب شما فقط می توانید دستگاه های ذخیره سازی داخلی(مثل هارد دیسک، DVD Writer) را بدان متصل کنید. اگر مادربرد سیستم شما از( eSATA (external-SATAهم پشتیبانی کند شما می توانید از بیرون کیس هم دستگاه به سیستم متصل کنید. شکل ظاهری آن مانند یک رابط معمولی SATA است. همانند VGA (صفحه نمایش) و یا اتصالات USB
اما نکته اینجاست که این اتصال خیلی هم قدرتمند عمل نمی کند و دستگاه هایی که به این طریق به سیستم متصل می شوند نمی توانند از سرعت SATA3.0 بهره مند شوند. تکنولوژی SATA در طول سالیان گذشته تا به امروز دستخوش تغییرات زیادی شد که منجر به ارائه ورژنهای مختلف گردید و آن چیزی که امروزه ما شاهد آن هستیم بلوغ کامل SATA تا به امروز است که فقط تعداد محدودی دستگاه را با سیستم ارتباط می دهد که این به نوبه خود در سرعت انتقال اطلاعات این تکنولوژی خیلی موثر است بر عکس پورت USB که از میلیون ها دستگاه ها پشتیبانی می کند.
همه این استانداردها و سرعت ها و اتصالات ممکن است کمی کاربران را گیج کند اما جای نگرانی نیست تمام کابل های داخلی SATA نه تنها با هم سازگار هستند، بلکه همگی در همه نسخه ها یکسان هستند. به عنوان مثال، شما می توانید از آنچه که به عنوان کابل SATA 1.0 با یک دستگاه و مادربرد SATA 3.0 علامت گذاری شده است استفاده کنید و سرعت انتقال را از دست ندهید، که این معنی را می دهد که کابل SATA III اساسا یک اصطلاح بازاریابی است که سر و صدا کرده است. اما در مورد Connector ها قضیه متفاوت است، سرعت در نسخه های مختلف اینترفیس های SATA با هم فرق دارند. به عنوان مثال، یک هارد دیسک SATA 3.0 متصل به پورت SATA 2.0 فقط به اندازه سرعتی که SATA 2.0 مادربرد پشتیبانی می کند(که درجدول بالا مشاهده می کنید) نقل و انتقال اطلاعات خواهد داشت. بنابراین شما از هر کابلی برای اتصال دستگاه های دارای اینترفیس SATA می توانیداستفاده کنید. فقط باید مطمئن شوید که ورژن ساتای دستگاهی که می خواهید به مادربرد متصل کنید یکی باشد، مانند همین مثالی که زدیم اگر مثلا هارد دیسک SATA 3.0 باشد و اینترفیس مادربرد SATA2.0 باشد سرعت نهایی معادل سرعت اینترفیس SATA2.0 مادربرد خواهد بود.
جمع بندی نهایی:
رابط SATA I ، که به طور رسمی به عنوان SATA 1.5Gb / s شناخته می شود، نسل اول رابط SATA است که با سرعت 1.5 گیگابیت بر ثانیه کار می کند. ظرفیت پهنای باند(bandwidth throughput)، که توسط رابط پشتیبانی می شود، تا 150 مگابیت بر ثانیه است.
رابط SATA II که به طور رسمی به عنوان SATA 3Gb / s شناخته می شود، نسل دوم SATA است که با سرعت 3.0 Gb/s پشتیبانی کرده و ظرفیت پهنای باند در این اینترفیس تا 300 مگابایت در ثانیه پشتیبانی می شود.
رابط SATA III که به طور رسمی به عنوان SATA 6Gb / s شناخته می شود، نسل سوم رابط SATA است که با سرعت 6.0 Gb/s پشتیبانی کرده و ظرفیت پهنای باند در این اینترفیس تا 3 Gb/s در ثانیه پشتیبانی می شود.
 

برنامه نویسی BACK ENDچیست؟

Backend یا بک اند، به بخشی از یک وب سایت یا نرم افزار می‌گویند که برای کاربران قابل مشاهده نیست. به عبارتی دیگر هسته و مغز یک سایت است که وظیفه کنترل منطق آن را بر عهده دارد. سایت‌های دینامیک به برنامه نویس بک اند نیاز دارند تا منطق سایت را به وسیله زبان‌های برنامه نویسی پیاده‌سازی کنند. کاربران به کدهای نوشته‌شده در بک اند دسترسی ندارند و نمی‌ توانند آن‌ها را مشاهده کنند.

این بخش از سایت مانند قسمتی از کوه یخ است که در زیر سطح آب قرار گرفته است. سمت سرور با بخش سمت کاربر ارتباط مستقیم دارد و به اجزایی که در رابط کاربری طراحی شده‌اند جان می‌بخشد. برنامه نویس بک اند باید اطلاعات را متناسب با اهداف مختلف از پایگاه‌داده دریافت کند و در صورت نیاز پس از پردازش به کاربر نمایش دهد. بنابراین Backend از دو بخش منطق سایت و پایگاه داده تشکیل شده است.

برنامه نویسی بک اند (Back End) مربوط به کدنویسی و برنامه نویسی هر آن چیزی است که کاربر آن را مشاهده نمیکند و مربوط به کارهای پشت صحنه وب سایت است. برای مثال وقتی که یک وبسایت، مقالات را از دیتابیس دریافت میکند، یک امر مربوط به بک اند است. وظیفه‌ی یک برنامه نویس بک اند، برنامه نویسی چیزهایی است که هسته اصلی یک وبسایت هستند و کاربر کدهای آن‌را بصورت مستقیم مشاهده نمیکند.

مهارت‌ها و زبان‌های لازم برای برنامه نویسان بک-اند:

برنامه نویسان این حوزه باید با زبان‌ها و تکنولوژی‌های مختلف سمت سرور مانند

• Java
• PHP
• Python
• SQL
• #C

و NET. آشنا باشند. در ادامه به معرفی سه زبان پرکاربرد و محبوب در برنامه نویسی بک-اند می‌پردازیم.

Java

جاوا زبانی نسبتا قدیمی و محبوب است که برنامه نویسان زیادی از آن استفاده می‌کنند. یکی از نقاط قوت جاوا داشتن یک ماشین مجازی (Java Virtual Machine) است که باعث آسان کردن کامپایل (Compile) و اجرای کدها (Run) در سیستم‌ها و محیط‌های مختلف می‌شود.

این زبان انجمن‌های پرسش و پاسخ گسترده ای دارد که تقریبا هیچ سوالی را بدون پاسخ نمی‌گذارند. توسعه اپلیکیشن‌های اندروید، توسعه وب‌سایت، پردازش تصویر (image processing)، نرم‌افزارهای مبتنی بر  رابط کاربری گرافیکی(GUI)، شبکه و غیره از جمله موارد یهستند که می‌توانید با برنامه نویسی جاوا از عهده آن‌ها بربیایید.

PHP

PHP پرکاربردترین زبانی است که در سمت سرور استفاده می‌شود و در ایجاد حدود 80% از سایت‌ها نقش داشته است. همچنین منابع یادگیری این زبان بسیار گسترده است. PHP در برنامه نویسی نرم‌افزارهای دسکتاپ، تنظیم کوکی‌ها، جمع‌آوری داده و غیره استفاده می‌شود. کمپانی‌های معتبری از جمله فیسبوک (Facebook)، بافر (Buffer) و هوت سویت ( Hootsuite) PHP را به عنوان زبان سمت سرور خود انتخاب کرده‌اند.

Python

پایتون به سرعت درحال رشد است و یکی از رقبای جدی Java و PHP محسوب می‌شود. منابع یادگیری این زبان بسیار فراوان است و سادگی آن باعث شده حتی مورد استقبال کسانی قرار بگیرد که تحصیلات آکادمیک در حوزه علوم کامپیوتر ندارند. پایتون برای توسعه نرم‌افزارهای تحت وب و دسکتاپ بسیار مناسب است. در کمپانی‌هایی مانند پینترست (Pinterest) و موزیلا (Mozilla) و همچنین بسیاری از پروژه‌های ناسا از پایتون استفاده می‌شود.

SQL

از برنامه نویسان بک-اند انتظار می‌رود که توانایی کار با پایگاه داده را داشته باشند و SQL یکی از مهم‌ترین زبان‌ها برای کار با دیتابیس است. این زبان برای ایجاد پایگاه داده‌ و دسترسی به اطلاعات آن‌ها ایجاد شده و کسانی که با زمینه‌هایی مانند داده کاوی و یا به طورکلی با داده‌ها سروکار دارند باید بر این زبان تسلط خوبی داشته باشند.

هرجا که پایگاه داده ای وجود دارد سروکله SQL پیدا می‌شود. این زبان معمولا انتخاب اول برنامه نویسان برای کار با پایگاه داده است.

C#

سی شارپ با تکیه بر زبان ++C ایجاد شده و از این رو ممکن است کار با آن برای بسیاری از توسعه دهندگان راحت باشد. یادگیری سی شارپ راحت‌تر از  ++C است و در ساخت بازی‌های کامپیوتری نیز  استفاده زیادی دارد.

کسانی که قصد دارند برنامه نویس و توسعه دهنده بک اند شوند باید ویژگی‌ها و مهارت‌های مختلف دیگری نیز داشته باشند، از جمله :

• آشنایی به حداقل یک زبان برنامه نویسی سمت سرور (php, python, nodejs, java و .)
• آشنایی با مفاهیم پایگاه داده
• آشنایی با الگوریتم و ریاضیات گسسته
• توانایی حل مسئله و چالش پذیری
• شناخت الگو های طراحی

Front end چیست؟

فرانت اند یا Front End ، به قسمت قابل مشاهده وب سایت (نرم افزار) توسط کاربران می‌گویند. فرانت اند کدهای غیر قابل فهم برای کاربران را در قالب ظاهری گرافیکی و بصری به آن‌ها نمایش می‌دهد تا بتواند به راحتی از بخش‌های مختلف سایت استفاده کنند. در این بخش فرم‌های ورودی اطلاعات، صداها، تصاویر، ویدیوها و به صورت کلی هر چیز دیگری که برای کاربر قابل درک باشد، قرار می‌گیرد. فرانت اند به دو بخش اصلی طراحی وب و توسعه رابط کاربری تقسیم می‌شود.

در بخش طراحی وب، طراحان با نرم افزار‌های گرافیکی مانند فتوشاپ ظاهر سایت را طراحی می‌کنند. اما بخش توسعه رابط کاربری مربوط به پیاده سازی ظاهر سایت در قالب کدهای HTML ،CSS و Javascript است. زبان‌های برنامه نویسی که در فرانت به کار می‌روند، سمت کاربر یا Client Side می‌باشند. بنابراین کدهای نوشته شده در فرانت در مرورگر کاربر پردازش و اجرا می‌شوند. یعنی کاربر به راحتی به این کدها دسترسی مستقیم دارد و می‌تواند آن‌ها را مشاهده کند. فرانت اند با بخش بک اند(Backend) در ارتباط مستقیم است و تاثیر بسیاری بر روی تجربه کاربری (UX) دارد.

مهارت‌های توسعه دهنده فرانت اند:

حال که متوجه شدید که فرانت اند چیست ، در این بخش می‌خواهیم مهارت‌های توسعه دهنده فرانت اند را برای یادگیری  را بررسی کنیم. کسانی که قصد دارند طراح و توسعه دهنده فرانت اند شوند باید ویژگی‌ها و مهارت‌های مختلفی را داشته باشند. مهمترین ویژگی‌های یک برنامه نویسی فرانت اند عبارت است از :

• زبان HTML : یک زبان برنامه نویسی نیست بلکه یک زبان نشانه گذاری است که به عنوان هسته و بدنه اصلی صفحات وب به حساب می‌آید. این زبان برای ایجاد ساختار صفحات وب استفاده می‌شود.
• زبان CSS : مخفف عبارت Cascading Style Sheets است که به منظور فرم دهی صفحات وب و اجزای مختلف صفحات وب سایت مانند متن، تصویر، کادرها و . ساخته شده است. CSS طراحان سایت را قادر می‌سازد که بدون محدودیت خلاقیت‌های خود را در طراحی صفحات سایت پیاده سازی کنند.
• زبان برنامه نویسی Javascript : این زبان برنامه نویسی در سمت کاربر پردازش می‌شود. برنامه نویس فرانت اند به کمک Javascript می‌تواند به پویانمایی صفحاتی که با HTML و CSS طراحی کرده است بپردازد.
• کتابخانه‌ها و فریم ورک‌های فرانت اند Javascript : فریم ورک‌های Javascript امکانات بسیار زیادی و پشرفته ای را در اختیار طراحان فرانت قرار می‌دهند. از جمله این فریمورک‌ها می‌توان به Vu.js، Angular و. اشاره کرد.
• اصول طراحی واکنشگرا: یک رابط کاربری استاندارد باید به گونه ای باشد که در دستگاه‌ها و پلتفرم‌های مختلف، عملکرد اپلیکیشن را دچار اختلال نکند. بنابراین باید بتواند متناسب با نوع دستگاهی که در حال اجرای آن است، واکنش مناسب نشان دهد.
• نرم افزارهای گرافیکی مانند فتوشاپ : نرم افزارهای گرافیکی مانند فتوشاپ، ایلوستریتور و. در بیشتر مراحل طراحی یک رابط کاربری توسط طراحان فرانت مورد استفاده قرار می‌گیرند.
• سلیقه و خلاقیت : طراح فرانت اند باید از طرح هایی خلاقانه، کاربرپسند و چشم نواز برای ظاهر یک اپلیکیشن استفاده کند. یک طراح موفق کسی است که بتواند رابط کاربری زیبا منطق بر استانداردهای ظاهری و تجربه کاربری ایجاد کند.
• آشنایی با اصول تجربه کاربری : توسعه دهنده فرانت باید به خوبی نیازهای کاربران را بشناسد. او باید بتواند رابط کاربری یک اپلیکیشن را به گونه ای طراحی کند که کاربران بهترین تجربه را از استفاده از آن به دست آورند.